Verhaaljagers: Tekstversie van verhaal 'De valse koning van Heverlee'

Welkom in college De Valk. Hier volgen jaarlijks heel wat universiteitsstudenten les. Jaja, ze gaan ook naar de les, het is niet allemaal feest en pintjes drinken. Al gaat het volgende verhaal wel over een heel straffe studentengrap.

Wacht even, nog niet gaan zitten, verhaaljager. We verwachten hoog bezoek. De koning in hoogsteigen persoon. Kijk eens rond? Zie je hem? Natuurlijk zou je hem herkennen als hij hier naast je stond. Maar dat is ooit anders geweest. In 1951 hadden de meeste mensen geen tv en van Instagram of Snapchat was nog helemaal geen sprake. De enige foto die mensen al hadden gezien van hun nieuwe koning Boudewijn, was een vage foto in de krant. Boudewijn was een jonge koning van 21 jaar. Ongeveer dezelfde leeftijd als de studenten in Leuven. En dat, beste verhaaljager … dat brengt ons naadloos bij het verhaal van ‘De valse koning van Heverlee’.

De twee studenten konden hun ogen niet geloven. Was dat echt koning Boudewijn die daar aan de tafel in de hoek rustig van zijn biertje zat te genieten? Dat kon toch helemaal niet? Daar moesten ze het fijne van weten. Pierre en Alain konden het dan ook niet laten en spraken hun vorst aan. Maar wat bleek? De jongeman was helemaal hun koning niet. Zijn naam was Hugo Engels en hij was net als hen student aan de universiteit. En … hij leek sprekend op Boudewijn.

Pierre en Alain zouden geen studenten geweest zijn als dat niet tot een grap leidde. Ze namen Hugo mee, kochten hem een kostuum en betaalden een knipbeurt bij de kapper. Hugo kreeg een totale make-over. Resultaat? Hij leek nu ook van dichtbij als twee druppels water op de koning.

De belangrijkste pion hadden ze. Tijd om een plan te maken. De valse koning Hugo zou op 21 november een bezoek brengen aan het Heilig Hartinstituut. Een school voor meisjes, waar de jongens anders nooit binnen mochten.

Pierre: "Die dag zou de koster, die de koning al eens ontmoet had, er immers niet zijn."

Alain: "En het was die dag ook zwemles, lang leve de meisjes in badpak!"

Pierre: "Vive le roy, vive la Belgique!"

Zo gezegd zo gedaan. Op dinsdag 21 november 1951 rinkelde ’s ochtends de telefoon in het Heilig Hartinstituut.

Alain: "Goedemorgen, mevrouw. Via deze weg laat ik u weten dat uw school vandaag bezoek zal krijgen van onze koning. Boudewijn. Le roy. Kan u alles klaarmaken voor zijn bezoek?"

In geleende wagens reden de studenten met hun koning naar de school. Het was een indrukwekkend gezelschap. De studenten droegen hun mooiste kostuum. Ieder van hen had een rol in het toneeltje dat ze opvoerden. De ene was woordvoerder voor de koning, de andere had dan weer een camera van zijn vader geleend en gaf zich uit voor journalist. Het gezelschap werd door de zusters met veel eerbied ontvangen. Ze kregen een rondleiding door de school.

Pierre: "En het zwembad!"

Alain: "Maar geen meisjes in badpak. Die stonden ons allemaal, netjes in uniform, op te wachten in de refter."

Alles liep volgens plan, tot een van de zusters de koster wist te bereiken per telefoon. Die was niet van gisteren en had dadelijk door dat er iets niet klopte ... dat er iets NIET klopte. Hij sprong op zijn fiets en sjeesde als een volleerde wielerprof richting de school.

Onderweg lichtte hij de politie in. Alle studenten werden gearresteerd wegens majesteitsschennis. Later werden ze ook allemaal van de universiteit getrapt. Hun smakelijke mop was ontploft in hun eigen gezicht. De grap liep mis en de valse koning van Heverlee sprak daarna nooit meer over het voorval. Hij werd dokter en zweeg in alle landstalen.

En dit verhaal, beste verhaaljager, dit verhaal is 100% zeker echt gebeurd. Gelukkig eindigt het verhaal niet bij de arrestatie van de studenten. Een van hen verkocht immers de camerabeelden van hun bezoek aan de media. Dat bracht een aardige som geld op die de studenten aan een goed doel schonken. De echte koning Boudewijn kreeg dit te horen en verleende de grappenmakers gratie. Ze werden vrijgelaten en waren weer welkom aan de universiteit. Een van de studenten werd later zelfs een bekende politicus. Zijn naam was Guy Spitaels.

Tot zover dit verhaal. Ik zou zeggen: Jaag verder op straffe verhalen, dwaal door de stad, vaarwel en goedendag!